ಈ ಮೂರು ಅವಸ್ತೆಗಳು [ಜಾಗೃತ, ಸ್ವಪ್ನ, ಸುಷುಪ್ತಿ ] ಮಿತ್ಯ ವೆಂಬುದು ಕಚಿತವಾಗಾದೆ, ಮಿತ್ಯವನ್ನು ಸತ್ಯವೆಂದು ಅನುಬವಿಸುವದರಿಂದ ಪರಮ ಸತ್ಯದ ಜ್ಞಾನವಾಗುವದಿಲ್ಲ.

ಈ ದೇಹವೇ  ಸ್ವ  ಅಸ್ತಿತ್ವವೆಂದು ತಿಳಿದಿರುವದರಿಂದ, ತಾನೂ ದೇಹವಲ್ಲ ವೆಂಬ ಅರಿವೂ ಇಲ್ಲದಾಗ, ಅಜ್ಞಾನವೆ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿರುವ   ಈ ಜಾಗೃತಾವಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ,ದೇಹವೇ" ನಾನು"  ಎಂಬ    ಬ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ  ಜಗತ್ತಿನ ಅನುಬವ ನಿಜವೆಂದು ತೋರುವದು. ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಬ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ  ,ಜಗತ್ತಿನ ಬ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ನಿಜವೆಂಬಂತೆ ಬಾಸವಾಗುವದರಿಂದ , ಈ ದ್ವೈತ  ಬಾವದ  ಬ್ರಮೆಯ ಪರಿಮಿತಿಯಿಂದ  ಹೊರಬರುವದು ಅಸಾದ್ಯ. 

ವ್ಯಕ್ತಿ, ತನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಪರಿಮಿತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿಚಾರ ಮಗ್ನವಾಗಿ ಲೌಕಿಕ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವದರಿಂದ  ಸ್ವ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಅರಿವಾಗಲು ಸಾದ್ಯವಾಗುವದಿಲ್ಲ. ಈ ಮೂರು ಅವಸ್ತೆಗಳು [ಜಾಗೃತ, ಸ್ವಪ್ನ, ಸುಷುಪ್ತಿ ] ಮಿತ್ಯ ವೆಂಬುದು ಕಚಿತವಾಗಾದೆ, ಮಿತ್ಯವನ್ನು ಸತ್ಯವೆಂದು ಅನುಬವಿಸುವದರಿಂದ ಪರಮ ಸತ್ಯದ ಜ್ಞಾನವಾಗುವದಿಲ್ಲ.     

ಯಾವಾಗ ಮನಸ್ಸು ಏನೆಂಬುದು ಅರಿವಾಗಿ ,ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲದ  ಜ್ಞಾನ ವಾದಾಗ ಸತ್ಯ ಯಾವುದು, ಅಸತ್ಯ ಯಾವುದು ಎಂಬ ಅರಿವಾಗಿ  ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನವಾಗುವದು.