ದೇಹ ,ಜಗತ್ತು ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿಗಥ್ ಅನುಬವಗಳು ನಿಜವೆಂದು ಅನುಬವಿಸುವದು ಜಾಗೃತಾವಸ್ತೆಯ ಬ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಸ್ವಪ್ನವಸ್ತೆಯ ಅನುಬವಗಳು ಜಾಗೃತಾವಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಮೆಯೆಂದು ಅರಿವಾಗಿ ಅದು ಮಿತ್ಯವೆಂದು ಅರಿವಾಗುವದು. ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತಾವಸ್ತೆಯ ಬ್ರಮೆಯು ದೇಹ ಸ್ವ ಅಸ್ತಿತ್ವವಲ್ಲ , ಮೂಲ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಅರಿವಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ನಿರ್ಗುಣ, ನಿರಾಕಾರವಾದ್ ಆತ್ಮ ಎನ್ನುವದು ಅರಿವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ. ದೇಹಬ್ರಮೆಯ ಆದಾರದ ಮೇಲೆ ಅನುಬವಿಸಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ದೇಹಾದಾರಿಥ್ ಜ್ಞಾನವು, ಅಜ್ಞಾನವೇ ಹೊರತು ಬ್ರಮ್ಹ ಜ್ಞಾನವಲ್ಲ.
ದೇಹಾದಾರಿಥವಾದ ದರ್ಮ, ವೇದಾಂತ್,ತತ್ವ ,ಸಿದ್ದಾಂತ್ ದರ್ಮ ಗ್ರಂಥ್ ,ಶಾಸ್ತ್ರ ಗಳ ಸಂಸ್ಕಾರ ಹೊಂದಿದವರಿಗೆ, ಮತ್ತು ಈ ಸಂಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಭಾವಥಿರೆಕದಿಂದ ಮತ್ತು ಉದ್ರೆಕಪರವಾಗಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿರುವ ಕಾರಣ ,ಹಾಗೂ ದೇಹಾದಾರಿತವಾದ ಸತ್ಯವನ್ನು ,ಸತ್ಯವೆಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಕಾರಣ, ಸ್ವಿಕರಿಸದ ಸತ್ಯ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಎನನ್ನು ಅಸ್ವಿಕರಿಸಿರುವ ಕಾರಣ, ತಾವು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಸಂಸ್ಕಾರದ ಚ್ವಕಟ್ಟಿನಲ್ಲೇ , ಪರಮ ಸತ್ಯದ ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗುವದು ಸಾಧ್ಯವೆನ್ನುವ ಬ್ರಮೆ ಹೊಂದಿರುವ ಕಾರಣ, ಹಾಗೂ ದೇಹಾದಾರಿತವಾದ ಜನ್ಮ, ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಗಳ ಸಿದ್ದಾಂತ್ ದಲ್ಲಿ ವಿಷ್ವಾಸ ಹೊಂದಿರುವ ಕಾರಣ, ದೇಹಾದರಿತವಾದ ಕರ್ಮ ಸಿದ್ದಾಂತ್ ದಲ್ಲಿ ಅಪರಿಮಿತ್ ನಂಬಿಕೆ ಹೊಂದಿರುವ ಕಾರಣ, ಈ ದೇಹ ಬ್ರಮೆಯ ಪರಿಮಿತಿಯಿಂದ್ ಹೊರಗೆ ಇರುವ ಪರಮ ಸತ್ಯದ ಅರಿವೂ ಆಗದ ಕಾರಣ, ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಾಪ್ತ ವಾಗುವದಿಲ್ಲ.
ದೇಹಾದಾರಿತವಾದ ಸಂಸ್ಕಾರ್ ಗಳ ಪರಿಮಿತಿಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು ಸತ್ಯದ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಪರಮ ಸತ್ಯದ ಮಾರ್ಗ ಸುಗಮವಾಗುವದು.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ